.

.علاقه خانم ها به قد بلند آقایان با علاقه آقایان به باسن و سینه بزرگ خانم ها خواستگاه زیبایی شناسی مشترک در تکامل دارد

نمی بایست

من را در بین خطوط پیدا کن

در شب های پر ستاره ی کویر بشناس

در رویاهایت لمس کن

و در بلندمرتبه ترین آرزوهایت ببوس

آن گاه من خدایت می شوم

که تورا، شب هاو روزها و جمعه ها عصر بگایم.

که تو کیفور شوی و یادت برود که

نمی بایست بوی برگ های زیتون و شاخه های کاج را فراموش می کردی. 

غمی در اندازه ی عنوان یک کتاب(خدایان در پشت چراغ قرمز)

غصه ها هر چقدر که بی نام تر و بی دلیل تر می شوند مهلک تر از قبل عمل می کنند .چنان عمیق و آرام در وجودت رخنه می کنند که نمی فهمی چی ، کی و کجا بهت زده که نفست بالا نمی آید و می خوای خفه شوی. دلیلی هم ندارد که اینگونه باشد ؛ به کسی هم نمی توانی توضیح دهی!

تو خیلی منطقی و شسته رفته زندگی می کنی. با اصول اقتصادی دنیا کنار آمدی و آنقدر پول (حالا از هر کجا )هست که زندگیت رد شود. بازی را برای خودت آسان کرده ای و قید همه ی روابطِ  دردسر زا ،حسودی، عشق ، فراق ودعوا را زده ای  . برای خودت مجموعه ای از تفریحات خوب، روابط یک شبه و مسافرت دست پا کرده ای و برای رویاهای آینده ات جان می کنی اما یک دفعه می بینی از درون تهی و سیاه افتاده ای  یک گوشه و مثل سگ مریض نفس نفس می زنی و چشم دوخته ای به روابط و زندگی مردم اطراف و فکر می کنی کاش درگیر عشقی نیمه تمام،رشک هایی بزرگ یا ایمانی فراگیر بودی تا بار این پوچی بزرگ و زندگی بی سروته انقدر روی مغزت فشار نیاورد.

...غرض رفتن است نه رسیدن. زندگی کلاف سردرگمی است، به هیچ جا راه نمی برد، اما نباید ایستاد. با این که می دانیم نخواهیم رسید، نباید ایستاد. وقتی هم که مردیم؛ مردیم به درک...!

نامه های صمد بهرنگی/ گردآورنده اسد بهرنگی

اشک های ناگزیر

و روزی هم برای تمام این افراط ها و تفریط ها اشک خواهم ریخت . برای همه ی آن ها که در جاده ها، ترمینال ها ،بندرها و فرودگاه ها جایشان گذاشته ام . برای حجم بزرگ نافهمیده ها و کشف نشده ها و ندیده ها ؛برای حرف هایی که درک نکردم . برای دهان هایی که با نادانی بستم .برای گوش هایم که ناشنوا می شدند و برای چشم هایم که وجودهایی بی بدیل را دید و اجازه داد بروم.  

و آن روز قطعا روز مناسبی برای پشیمانی نیست.