ـ از کل کارای داریوش سلکشن درآوردن جرت می ده!!!خیلی سخته
...دوهفته طول می کشه..
ـ نمی خوام ببینم کدوم خوبه یا بده که برش دارم !کافیه هرآهنگ
پلی بشه تا ببینم مو به تنم سیخ می شه با شنیدنش یا نه. اینا آهنگ های خوب نیستن
...صرفن نوستالژی محضه. من تِرَکی را سلکت می کنم که اون سال لعنتی تو اون سلکشن کوفتی
گوش کرده بودم ؛وقتی چِت می کردم تو پرایدم گوشه یکی از کوچه های تخمیِ شهر و با اون
رادیوپلیر بی کیفت گوششون می دادم.
من آهنگای خوب نمی خوام ...استفراغ مصنوعی احساسات19 سالگیمو می
خوام.
۱۱ نظر:
منم هر چند وقت یه بار می شینم آهنگای سال ها پیشم رو گوش می کنم، با اینکه می بینم بعضی هاشون همچین هم خوب نبودن. نوستالژیه دیگه، چه میشه کرد.
19 سالگی نه ولی حدود 23 سالگی بود یه شبی بر من گذشت که .... کاش می شد هر شب اون شبو استفراغ کنم و دوباره نوش کنم
و هی مست بشم و مست تر ... دنیای خواب الودتو دوست دارم جک
آره گاهی رسما چرت و پرتن !
اونی که تو بیست و سه سالگی رخ می ده ...خیلی قوی تر و بدتره!
مرسی.خودت جایی نمی نویسی؟
می نوشتم... حدود بیست و سه سالگی! ... اره قوی بوده لعنتی اونقدر قوی که هنوز...
...
اما چه می شه کرد که به شکل دردناکی بزرگ شدیم
نباید به این روند رشد خیلی اجازه ترک تازی داد!
قبول دارم ولی چه طوری ؟چه طوری می شه جلوی این روند رو گرفت ؟ چه طوری می شه هنوز احمق موند و حماقت کرد؟
کلمه احمق رو واقعا درست به کار بردی!خودت گفتی باید حماقت کرد!خیلی از کسایی که به سنین کهولت رسیدن اعتراف کردن(البته اوناییشون که جگر اعتراف را داشتن)که از کرده هاشون پشیمون نیستن از نکرده هاشون پشیمونن!
باید به انرژی و حماقت های یک سن اعتقاد داشت و نترسید ...
من سال هاست که تو 14سالگیم گیر کردم...و خیلی خیلی راضیم.
برات خوشحالم...
من هم سال هاست عاقل ، بزرگ و خانووم شدم و اصلا راضی نیستم...
و چنان بی تابم
که دلم می خواهد
بدوم تا ته دشت
بروم تا سر کوه
دور ها اوایی است که مرا می خواند...
کی می دونه شاید یکی از همین شبا طغیان کردمو تونستم این لباس تنگ رو در بیارم...
عالیه منم برای تو خوشحالم که انقدر از زندگی معمولی وخانوم شدن عاصی شدی!کاری نداره ...فقط باید اولین جرقه رو بزنی و ازین که دیگه مث قدیمت حوصله نداری نترسی!این عالیه !
برات خوشحالم.هرکمکی که دستم بربیاد برای آزادی دوباره روحت ...دریغ نمی کنم.
ممنون پسر... تو فقط بنویس
ارسال یک نظر