زمانی می رسه که هیچی نمی تونه از از حالت رخوت ،اضطراب و گندیدگی بیرونت بیاره؛زمانی که موسیقی از هر شکلش در ذهنت رنگ ابتذال می گیرد ،حنجره ات از سیگار ملتهب می شود،،سینما تمام می شود و هنر محدود می شود به خاطرات... و چیزهایی که باید در کنارت باشند انچنان دورند و داغان که فقط خودت می مانی و خودت...

نه بی کس،نه تنها اما در اوج تنهایی ، فقط یک چیز است که می تواند از این حالت  در بیاوردت:

.

.

.

.

 صدای انگشتانت روی کلید های صفحه کلید.